De Leidse hoogleraar Sicking vertelde me eens, dat hij stopte met het lezen van een tekst als de schrijver een misstap beging: bij een verkeerde redenering, misplaatst woord of klein moment van zwakte legde hij het boek of artikel genadeloos weg. Ik wist niet of ik die strenge en scherpe manier van lezen moest bewonderen of verwerpen. Zou een schrijver geen tweede kans verdienen? Zou na een zwakke passage niet opnieuw een krachtige kunnen volgen? En zou het niet de moeite waard kunnen zijn, om kennis te nemen van inzichten die je niet onmiddellijk deelt?

De Franse literatuurcriticus Valéry Larbaud had de gewoonte om zijn recensies in de trein te schrijven. Als hij klaar was met een boek, of als het hem niet beviel, gooide hij het uit het raam. Zo belandden heel wat Franse schrijvers tussen de rails bij het Gare de l’Est. Ik heb één keer een boek van Larbaud in de trein gelezen: een schitterend en hartstochtelijk geschreven portret van Hieronymus, patroon der vertalers. Toen ik het uit had, heb ik geprobeerd het uit het raam te gooien. Het is me niet gelukt.

Zo zijn er veel manieren om te stoppen met lezen en boeken te beoordelen. Mijn lectuur eindigt vaak aan de schrijftafel: de boeken zwerven er een tijdje rond tussen de papieren, voordat ze een plekje krijgen in de kast. Ik neem me voor om er iets over te schrijven, maar lang niet altijd lukt dat. Op deze site wil ik wel proberen een aantal besprekingen van boeken te bundelen. Sommige zijn gemaakt op verzoek van tijdschriften en eerder gepubliceerd. De meeste besprekingen komen echter voort uit eigen initiatief. Ze zijn bedoeld om iets van dat heerlijke en tijdloze lezen vast te houden en met anderen te delen.