Aan het programma namen ruim 30 zusters deel uit Indonesië, de Filippijnen, Brazilië, Nederland, België, Ierland, de VS en Italië… oftewel uit tien landen en met vier voertalen. Het programma was opgebouwd rond vijf deelthema’s: armoede, duurzaamheid, mensenrechten, communicatie, de kerk. Stuk voor stuk spannende thema’s. Het vertrekpunt was telkens de vraag: wat betekent de actuele situatie van de wereld voor onze spiritualiteit, voor ons werk, voor ons leven?
Mijn rol was om het gezamenlijke gesprek van de zusters te begeleiden, te zorgen voor een goede uitwisseling en vervolgens een en ander in een verslag vast te leggen. Het was een mooie en inspirerende ervaring. De zusters hebben onderling veel gesproken, zeer open, over hun missionaire werk, over armoedebestrijding en duurzaamheid, hun vragen en verwachtingen rond kerk-zijn. Wat ik bijzonder vond, was om te merken hoezeer de thema’s van mensenrechten maar ook duurzame ontwikkeling inmiddels een geïntegreerd onderdeel zijn van de ‘Ministry’, want alle zusters werken eraan, zijn ermee bezig, hebben erover nagedacht. Dat is niet vanzelfsprekend!
Er is een verslagboekje verschenen in het Engels, Nederlands, Portugees en Indonesisch, met de hoofdlijnen van de discussies op papier. Ik hoop dat de inspiratie eruit doorklinkt. Ik was in elk geval geraakt door de radicaliteit van deze zusters, de hartelijkheid, de thema’s van de ‘sisterly tenderness’ en ‘motherly love of God’. Het was tastbaar dat het geloof van veel zusters op het scherp van de snede is, meer dan op veel andere plaatsen in de kerk. Het was een voorrecht om dat even te mogen meemaken, te helpen verwoorden, te faciliteren.
(oktober 2014)